بسم الله...
توی زندگی همه ی ما یه سری اتفاقاتی میفته.
یه وقتایی پیش میاد که ما احساساتی میشیم.یه وقتایی به بعضی از آدما بدهکار میشیم...بهشون مدیون میشیم...
گاهی وقتا ما احساس ادای دین می کنیم به مدال آورا و ورزشکارامون
گاهی احساس ادای دین میکنیم به معلمامون....به دوستامون....
گاهی وقتا مثلا خودمون رو مدیون کسی میدونیم که ازش صدهزار تومن قرض گرفتیم...
همه ی ما در طول سالهای عمرمون این احساس رو داشتیم.
اما بودن کسایی دور و برمون،توی همین کوچه و خیابونا و توی همین سرزمینمون که خیلی بیشتر از اینا بهشون مدیونیم...
بهشون مدیونیم و گهگاه حتی اسمشون رو هم به یاد نمیاریم وگاه خودمون رو به غفلت می زنیم و
گهگاه انگار املی ه که اسمشونو به زبون بیاریم...
اما خدا کنه که جزء این دسته نباشیم.
پس زنده باد یاد و خاطره ی همه ی کسایی که نه تنها مالشون بلکه جانشون رو در راه دین و کشورشون گذاشتند....
بزرگ باد و زنده...!
#این روزا کشورمون امن تر از همیشه است.خدا رو شکــــر!«سرمنشع این آسایش رو هیچ وقت فراموش نکنید.»
