باز آقا بطلب...

    سلام.

  به طرز بسیار عجیبی دلم این روزا مدام پر می کشه حرم امام رضا«ع»

 هیچ وقت این حس رو تجربه نکرده بودم تا حالا.یعنی این قدر دلتنگ نبودم راستش.

 اما یه مدتی ه تا یاد مشهد و حرم امام رضا«ع»میفتم اشکم ناخودآگاه سرازیر میشه«بهونه ی اشکای هر روز منی آقا!»...

 عشق بیش از حد من به حرم امام رضا«ع» این روزا داره بدجوری حالمو عوض می کنه.

 دعاکنید آقا مارو بطلبه.دلمون بدجوری واسه پنجره فولاد بی قرار ه!

 تکلمه1:چجوری از تو دست بکشم؟/بدون تو نفس بکشم؟/آرزومه دوباره بیام/تو حرمت بدم یه 

 سلام...

 تکلمه 2:عیدهای فرخنده مون مبارک!

  تکلمه3:دعا فراموشتان نشود

در آستانه

به طرز عجیبی احساس در آستانه بودن دارم!

حالا اینکه در آستانه چه چیزی؟نمیدانم.فقط همین قدر میدانم که این آستانه خیلی ناجور است.احساس می کنم شبیه آدم هایی شدم که گاهی مورد تمسخر قرار میگیرند.واین مسئله به شدت روی روانم تاثیر خودش را می گذارد.نابودم میکند یه طورایی:/

احساس می کنم که این آستانه،اصلن آستانه خوبی نیست.هنوز هیچی نشده و تقی به توقی نخورده پشت سرم حرف هایی هست که تا حدودی اذیتم می کند.

تا به حال از این آستانه ها زیاد گذشته ام و به جز یک مورد بسیار خفیف بقیه اش به خوبی و خوشی گذشته است!

همیشه از آدم های حسود و مغرور متنفر بوده ام!اما به شکلی عجیبی بدون اینکه حتی کسی کمتر اشاره ای بکند احساس می کنم دارم به این آستانه حسادت نزدیک می شوم.و حتی برعکسش،دیگران هم به من!

کلا که نمیدانم چم است.گرفتی؟ منظورم همان چه ام هست.خلاصه که هر چه هست نمیدانم چم است و اصلن حس خوبی نیست.

فعلا!

ما مدیونیم...

بسم الله...

توی زندگی همه ی ما یه سری اتفاقاتی میفته.

یه وقتایی پیش میاد که ما احساساتی میشیم.یه وقتایی به بعضی از آدما بدهکار میشیم...بهشون مدیون میشیم...

گاهی وقتا ما احساس ادای دین می کنیم به مدال آورا و ورزشکارامون

گاهی احساس ادای دین میکنیم به معلمامون....به دوستامون....

گاهی وقتا مثلا خودمون رو مدیون کسی میدونیم که ازش صدهزار تومن قرض گرفتیم...

همه ی ما در طول سالهای عمرمون این احساس رو داشتیم.

اما  بودن کسایی دور و برمون،توی همین کوچه و خیابونا و توی همین سرزمینمون که خیلی بیشتر از اینا بهشون مدیونیم...

بهشون مدیونیم و گهگاه حتی اسمشون رو هم به یاد نمیاریم وگاه خودمون رو به غفلت می زنیم و

گهگاه انگار املی ه که اسمشونو به زبون بیاریم...

 اما خدا کنه که جزء این دسته نباشیم.

پس زنده باد یاد و خاطره ی همه ی کسایی که نه تنها مالشون بلکه جانشون رو در راه دین و کشورشون گذاشتند....

بزرگ باد و زنده...!

#این روزا کشورمون امن تر از همیشه است.خدا رو شکــــر!«سرمنشع این آسایش رو هیچ وقت فراموش نکنید.»